De afgelopen dagen zijn niet zo gelopen als gepland. Ten eerste hebben we het in Santa Fe toch iets te vrolijk gehad. Dag 2 is compleet verbracht op het terras van CowGirl, onze favorite kroeg in het Zuid Westen van de USA. We hebben zelfs de band gemist! We lagen al om 19 uur in bed, met een behoorlijke roes!
De dag erna begon meteen niet goed, met een reis van meer dan 4 a 5 uur moet je natuurlijk geen kater hebben. Dus eerst maar eens wat ontbijt gehaald. Daarna de highway op en de grote vrees kwam uit, de ene na de andere wegwerkzaamheden. De autorit duurde en duurde. Op een gegeven moment kon Arny echt niet meer. Maar toch stug doorzetten, want wat moet je anders? Caro heeft immers geen rijbewijs!
Toen we in Holbrook aankwamen bij het gereserveerde historische Wigwam motel kreeg Arny ineens een paniekaanval. In het dorp was bijna niks meer open en we waren ook vergeten om de klok terug te zetten, Arizona heeft nm. een andere tijd als New Mexico. Dus we waren toch een uur te vroeg en daarom eerst maar eens het nabije Petrofied Wood National Park bezocht. Dit lag immers toch dichtbij.... Tja... en dat was leuk... Niet! Je kon er nix hiken, het was saai (een grote vlakte met wat stenen boomstronken) en bij het 'hoogtepunt', oftewel de Painted Desert, mocht je niet meer hiken, inrijden of wat dan ook. Alleen van veraf van enkele viewpoints bekijken. En het weer werkte ook al niet mee... saai en weer een anderhalf uur achter het stuur....
Terug in Holbrook, Het dorp stelde echt nix voor (we houden van ghosttowns, maar dit was echt nix, alleen maar een groot trailerpark annex werklozenverzamelpunt midden in de vlakte! Mensen gooiden prullenbakken voor de locale supermarkt op zijn kop om te kijken of er nog wat te eten in zat....
Het grootste probleem was echter dat de betonnen Tipi (indianen tent) direct langs het spoor lag waar om het kwartier superlange en hoge goederentreinen langsdonderden.
Weer een paniekaanval... pijn op de borst, zweten, hyperventileren. En nergens een doctor te bekennen. Enkele jaren had hij dit ook al eens gehad, en toen bleek het een de nasleep te zijn van een Burnout.
Na lang beraad toch maar besloten om door te rijden. Je weet maar nooit en een goede nachtrust doet vaak wonderen!
De gok gewaagd. En gewonnen, we hoefden niks te betalen voor de cancellation en we waren redelijk op tijd nog in Flagstaff, waar we een goedkoop motelletje vonden in het universiteitsdistrict.
Genoeg te eten in leuke studentenrestaurants in de omgeving dus gelukkig geen foute keus. En we hebben heerlijk gegeten!
Ondanks de meer dan 8 uur achter het stuur stond Arny toch nog redelijk fit op vanmorgen. En van de klachten gelukkig geen spoor meer!
Dus de reis vervolgt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten