Weer thuis... maar niet echt

We zijn weer thuis! De drie dagen in Vegas vlogen om en van de terugvlucht heb ik bijna niks gemerkt. De hele trip geslapen. Caro daar en tegen weer eens niet en ze kwam dan ook behoorlijk geraadbraakt uit het vliegtuig.

Bovendien moest ze al meteen woensdagochtend alweer aan het werk. Zelf ben ik met een flinke jetlag de woensdagochtend (kon s'nachts natuurlijk niet slapen) ook maar achter de computer gaan zitten. En toen begon de ellende. Onze internet-pc waar ik de website mee onderhoud wilde niet opstarten. Natuurlijk alleen van de zware fotobewerkings-pc een backup gemaakt en niet van de andere. Meteen naar de locale computerboer gebracht en afwachten wat er te redden valt.
Vervolgens kwam Maus, onze kat thuis. Hij had bij Caro's broer gelogeerd. Voor de vakantie was het beestje al ziekjes geweest, maar nu was er weinig kat meer over. Heel afgemagerd zit ie zielig in een hoekje. Eten en drinken doet hij niet meer. Waarschijnlijk een aflopende zaak.

Na het openen van de koffers bleek de nieuwe gitaar de trip wel zonder kleerscheuren overleeft te hebben. Zelf voelde ik me wel steeds zieker worden, sinds de vlucht had ik immers geen eten meer binnen kunnen houden (lijkt wel een traditie te zijn bij mij, een normale reactie op verandering van klimaat). Gelukkig viel ik gisteravond wel vroeg in slaap in de hoop flink bij te slapen. Totdat rond 2 uur s'nachts de telefoon ging. Mijn vader moest met spoed naar de eerste hulp, hij had een ongeluk met de fiets gehad.
De halve nacht in het ziekenhuis gezeten. En vanmorgen gewacht op een telefoontje of hij geopereerd moet worden (beide jukbeenderen gebroken en een gebroken kaak)...

Geen fijn einde van deze vakantie... misschien toch een of andere indiaan beledigd die een vloek heeft uitgesproken? Laten we maar hopen van niet!