Telluride - Ouray

Vanochtend wat langer in bed blijven liggen dan de bedoeling was. Maar we logeerden in een zeer luxueus hotel/spa (en duur), dus we hebben nog even wat langer genoten van het heerlijk grote bed en vooral de gigantische ronde badkuip. Rond uitchecktijd (11 uur) zijn we eerst maar even wat broodjes gaan scoren bij de organische bakker om de hoek en toen met de gratis kabelbaan naar een van de bergtoppen gegaan....

Daarna op weg, verder over de San Juan Sky Way. Echt een prachtige scenic route! Toen we in Ouray aankwamen (toch nog vroeger dan verwacht) konden we gelukkig snel inchecken in het hotel en meteen door naar wat ghostowns in de bergen. Maar helaas na enkele kilometers begon het al snel te betrekken en het weer sloeg compleet om. Het regende keihard! En dan wil je niet met je Jeep ergens boven op een zandpad op een bergpas blijven steken. Dus met pijn in het hart toch maar weer omgekeerd!

Gelukkig was het gezellig winkelen op Mainstreet van Ouray (het stadje is heel klein en heeft maar enkele straten). En toen we de laatste t-shirt shop uitkwamen klaarde het warempel op! We hadden net een Irish Pub gevonden, maar de pint Guiness moest maar even wachten. De ghosttowns waren iets te ver weg voor het tijdstip, maar er lag ook nog een canyon met een mooie waterval die op ons lijstje stond. Na enkele minuten rijden waren we dan ook bij het zgn. 'box canyon water fall nature park', entree 3 dollar per persoon.

Niet duur, maar van de hele waterval hebben niks gezien. Die lag nm. verscholen in een hele smalle canyon en je mocht niet, zoals in Zion, door het water er naar toe hiken. Bovendien moesten we over enkele gammele trappen een flink stuk afdalen in de canyon (leuk voor Arny met zijn hoogtevrees), dus toen we eindelijk in de canyon stonden was de teleurstelling extra groot. Vervolgens weer omhoog met knikkende knieen en toen nog eens een flink stuk hoger naar de top van de canyon alwaar we over een gammel brug moesten. Maar vanaf daar had je wel een prachtig uitzicht over de canyon en Ouray, het stadje waar we logeerden. We zijn daarna maar weer afgedaald (je kon er nog uren verder hiken) want de dorst naar een lekkere Guiness was toch wel groot geworden.
Eindelijk weer in de Irish Pub meteen maar de grootste pint besteld die ze hadden. Na twee van die grote glazen hadden we eigenlijk toch wel trek in wat lekkers. Maar toen viel ons oog op, wat een heel smerige cocktail leek te zijn.... Een Irish Car Bomb... De barkeeper was zo vriendelijk om het even voor te doen, samen met ons... Men neme een halve pint Guiness, een flinke shot Jameson Wiskey samen met wat Baileys Cream in een borrel glas. En vervolgens flikker je het borrelglas gewoon rechtop in het glas Guiness! (oftwel de Ierse variant van ons jenever duikbootje in een bierglas). Het hele zooitje ziet er uit als vieze diaree, maar het smaakt hemels, bijna als een chocomilkshake! En het knalt er flink in! Behoorlijk wankel gingen we even uitrusten in het hotel om vervolgens de Mexicaan aan de overkant van het hotel onveilig te maken. Waar we overigens heerlijk gegeten hebben!