Nieuwe serie...

Binnenkort ook bij u mooi ingelijst aan de muur? We hebben er nog een paar...

Bisti Badlands

Vanuit de San Juan Skyway zijn we richting Durango gereden en vanaf vandaar hebben we Collorado en de Rockys achter ons gelaten. Op naar Farmington, vreselijke stad, het is een groot verzamelgat van groothandels. Maar dat wisten we, want we zijn hier voor maar een doel, de Bisti Badlands.


Eigenlijk wilden we er pas morgenvroeg voor dag en dauw heen. Maar het is een behoorlijke rit van een uur en een hike van nog eens een uur.
Dus we wilden eigenlijk het gebied eens goed verkennen. Aangezien we ons de vorige keer behoorlijk verlopen hadden.

Zonder GPS zijn de mooiste rotsformaties hier nm. zeer moeilijk te vinden... Want de meeste reisgidsen sturen je alle kanten op, en dat hebben we de vorige keren geweten.



Maar Arny had zijn padvinderscompas weer eens afgestoft en na een detour van circa een half uur wisten we de zgn. "egg farm" toch te vinden. Net voor zonsondergang, het mooiste licht wat je je kunt wensen.


Helaas te weinig tijd om de hoodoo formaties ten westen van het gebied te verkennen, maar op de terugweg vonden we gelukkig nog wat mooie exemplaren. Zoals onderstaande dinosaurus...


Net voordat het écht donker werd, vonden we dankzij Arny's kompas auto (Caro liep nm een verdwaalde collega fotograaf na, die ondanks zijn gps de weg behoorlijk kwijt was....

Een zware dag, maar wel zeer intensief en vruchtbaar!

Red Mountains Ghostowns

De rit van vandaag was toch het mooiste stuk van de San Juan Skyway, oftwel van Ouray naar Silverton. We hadden hier wel een extra overnachting willen hebben, zoveel ghosttowns zijn er in de omgeving!

Aangezien het verkeer niet opschoot vandaag (het leek wel of iedere bejaarde die ooit in een of andere oorlog gevochten had, naar een reunie moest), hebben we het maar bij de makkelijkere ghosttowns gelaten. Nou ja makkelijk, meteen bij de eerste bleek Caro de kaart op de kop te hebben en we konden het uiteraard niet vinden.


Maar goed, alles kwam ok, en we hebben alsnog genoten van de verlaten mijnstadjes in deze omgeving. Hier willen we zeker terug, vooral omdat het er zo prachtig is in de herfst....

Green River video

Het heeft even geduurd maar hier een videootje hoe Arny onderstaande foto gemaakt heeft. De video staat onder de foto....

Telluride - Ouray

Vanochtend wat langer in bed blijven liggen dan de bedoeling was. Maar we logeerden in een zeer luxueus hotel/spa (en duur), dus we hebben nog even wat langer genoten van het heerlijk grote bed en vooral de gigantische ronde badkuip. Rond uitchecktijd (11 uur) zijn we eerst maar even wat broodjes gaan scoren bij de organische bakker om de hoek en toen met de gratis kabelbaan naar een van de bergtoppen gegaan....

Daarna op weg, verder over de San Juan Sky Way. Echt een prachtige scenic route! Toen we in Ouray aankwamen (toch nog vroeger dan verwacht) konden we gelukkig snel inchecken in het hotel en meteen door naar wat ghostowns in de bergen. Maar helaas na enkele kilometers begon het al snel te betrekken en het weer sloeg compleet om. Het regende keihard! En dan wil je niet met je Jeep ergens boven op een zandpad op een bergpas blijven steken. Dus met pijn in het hart toch maar weer omgekeerd!

Gelukkig was het gezellig winkelen op Mainstreet van Ouray (het stadje is heel klein en heeft maar enkele straten). En toen we de laatste t-shirt shop uitkwamen klaarde het warempel op! We hadden net een Irish Pub gevonden, maar de pint Guiness moest maar even wachten. De ghosttowns waren iets te ver weg voor het tijdstip, maar er lag ook nog een canyon met een mooie waterval die op ons lijstje stond. Na enkele minuten rijden waren we dan ook bij het zgn. 'box canyon water fall nature park', entree 3 dollar per persoon.

Niet duur, maar van de hele waterval hebben niks gezien. Die lag nm. verscholen in een hele smalle canyon en je mocht niet, zoals in Zion, door het water er naar toe hiken. Bovendien moesten we over enkele gammele trappen een flink stuk afdalen in de canyon (leuk voor Arny met zijn hoogtevrees), dus toen we eindelijk in de canyon stonden was de teleurstelling extra groot. Vervolgens weer omhoog met knikkende knieen en toen nog eens een flink stuk hoger naar de top van de canyon alwaar we over een gammel brug moesten. Maar vanaf daar had je wel een prachtig uitzicht over de canyon en Ouray, het stadje waar we logeerden. We zijn daarna maar weer afgedaald (je kon er nog uren verder hiken) want de dorst naar een lekkere Guiness was toch wel groot geworden.
Eindelijk weer in de Irish Pub meteen maar de grootste pint besteld die ze hadden. Na twee van die grote glazen hadden we eigenlijk toch wel trek in wat lekkers. Maar toen viel ons oog op, wat een heel smerige cocktail leek te zijn.... Een Irish Car Bomb... De barkeeper was zo vriendelijk om het even voor te doen, samen met ons... Men neme een halve pint Guiness, een flinke shot Jameson Wiskey samen met wat Baileys Cream in een borrel glas. En vervolgens flikker je het borrelglas gewoon rechtop in het glas Guiness! (oftwel de Ierse variant van ons jenever duikbootje in een bierglas). Het hele zooitje ziet er uit als vieze diaree, maar het smaakt hemels, bijna als een chocomilkshake! En het knalt er flink in! Behoorlijk wankel gingen we even uitrusten in het hotel om vervolgens de Mexicaan aan de overkant van het hotel onveilig te maken. Waar we overigens heerlijk gegeten hebben!

Gemene blues van Arny...

Overigens kon Caro na dit 'bluesje' nog gewoon lopen, niks gebroken of gekneusd!

Bluff - Telluride

Vanochtend nog een laatste maal ontbeten met Kaye, onze surrogaat mom in Bluff. Wat een heerlijk mensje is dat toch. De afgelopen dagen kwam ze steeds met een steelse blik in haar ogen en een gigantische glimlach ons vertellen dat ze weer een Nederlands dropje of pepermuntje had gepakt. We zullen haar missen....

Daarna ging het eerst door de Utahse woestijn richting Collorado, alwaar de San Juan Mountains al op ons wachten. Alles stond mooi in herftskleuren, maar toen we via een kleine zandweg een berg op reden naar Alta Lake, begon het weer eens gevaarlijk te donderen. Toch maar doorgereden en even genoten van de prachtige natuur.


Toen we echter het smalle bergweggetje achter ons gelaten hadden, begon het gigantisch te onweren. Gelukkig duurde het maar kort, want toen we ingecheckt hadden in ons hotel in Telluride begon het alweer op te klaren.

Telluride is een prachtig klein western bergstadje waar Butch Cassidy en de Sundance Kid ooit hun eerste bank hebben beroofd. Ook de gelijknamige film is hier deels opgenomen. Beetje vreemd om net nu hier te zijn, als een van de acteurs in die film, Paul Newman, vandaag is gestorven. Vooral omdat het een van onze favoriete films is, en hij een van onze favoriete acteurs....

Bluff

Gisteren even een rustdag in gelast. Weer eens problemen met de darmen, waarschijnlijk door het eten in deze contreien (geen mexicaan te vinden, dus veel vlees en weinig groenten).

Maar we wilden toch nog wat dingen zien hier, daar kwamen we immers voor de derde keer hierna toe (Bluff en de Decker House Inn). Met wat geplan en soms wat foutjes (zoals een zeer gedailleerde locale reisgids die we vergeten waren) hebben we toch flink wat gezien!

Hovenweep, Lowry Ruines en toen op zoek naar de Anasazi Ruines net bij Bluff die we al enkele jaren zochten. Na een uurtje zoeken nog steeds niks. We hadden alle locals al afgelopen jaren gevraagd waar ze liggen. En wat dacht je, ze zijn net als ons hollanders. Ze rijden naar de Veluwe als je ook om de hoek je hond uit kunt laten....
Maar Arny herinnerde zich enkele vreemde rotsformaties en wat vreemde gaten daarin van voorgaande jaren en van vanmorgen. Zou het dan toch?

En ja wel hoor, het was een holte in de wand met een slecht gemeltseld muurtje waar Arny's opa meteen korte mette mee had gemaakt (die was immers metselaar)...

Maar we hebben in die streek al meerdere mensen zien verdwalen op zoek naar wat Anazasi Ruines, en we zijn maar wat trots dat we dat ding toch gevonden hebben na zoveel jaar!

Moab - Bluff

Vandaag in anderhalf uur van Moab naar Bluff gereden. Alwaar we wat oude vrienden zouden treffen. Christa en haar 2 moeders (schoonmoeder en echte moeder) vlogen ons meteen om de nek toen we de oprit opreden. Helaas had Christa wat slecht nieuws, Ted en Bob waren alweer weg, want het waterniveau in de San Juan rivier is heel erg laag. Hun rafting trip kon daardoor niet doorgaan. Niet getreurd, we hebben de hele middag flink wat verhalen kunnen uitwisselen met de dames.
Bluff begint langzaam maar zeker van een spookdorpje naar een echt dorp te evalueren. Er is zelfs een nieuwe restaurantje!
Toen we hier voor het eerst waren enkele jaren geleden was er bijna niks meer open!
En dat terwijl Monument Valley hier net om de hoek ligt....
Oh en we hebben weer een weerzien met het prachtige Wedgewood fornuis hier in de keuken....

Moab of the road...

Aangezien we nog steeds flink spierpijn hebben van de hikes die we de afgelopen dagen hebben gedaan, zijn we vandaag eens onze Jeep gaan uittesten op de diverse of-the-road routes rond Moab.
En dan vooral op zoek naar dinosaurus voetstappen en prehistorische rotstekeningenn (petroglyphs)!

Heerlijk Moab!

Moab = Thuis, ja zo voelt het nog steeds. Dit is toch echt een van de leukste dorpjes in de South-West. Dit is ons vierde bezoekje en we krijgen bij sommige zaken zelfs al 'local' korting!
Je kunt er heerlijk gezond (vegetarisch) eten en je hebt hier echt de beste mountainbike trails ter wereld.
Helaas is Caro's knie nog steeds niet OK, dus we zijn vandaag maar eens weer Arches National Park ingereden. En wat een ellende! Je rijdt dus bumper aan bumper. Bij de eerste gelegenheid hebben dan ook maar het asfalt verlaten en zijn een oude dirt-road ingereden. Op zoek naar de cabin van Edward Abbey, Arny's favoriete schrijver (na Hemingway)

De cabin hebben we niet gevonden (het was trouwens een caravan), maar een bezoek later aan de lokale boekenzaak maakte alles goed. Een mooie gebonden versie en zeldzame versie van Abbey's 'Monkey Wrench' met tekeningen van Robert Crumb is nu in ons bezit!

En de lokale boekenkat heette natuurlijk Abbey!

Warm Beer Bottle Blues

Waarschuwing, als je niet wilt weten hoe Arny zich voor schot kan zetten, dan vooral niet op dit filmpje klikken... Maar gelukkig had hij zijn versterker zo hard staan, dat je de helft van de tektst toch niet kunt horen!

Vernal - Moab

Vernal was leuk, maar we hadden toch op een of andere manier meer zin in Moab. Dus een dag eerder vertrokken, en ons favoriete kleine motelletje had warempel zelfs nog een kamer voor ons. Moab voelt iedere keer meer als 'thuis', je kunt er waanzinnig lekker eten, en er zijn zelfs voor Utah begrippen leuke cafe's!
Waar ze zelfs Guiness van de tap schenken!


OK, even het hele verhaal van gisteren. We zijn eerst naar Dinosaur monument gereden en dan het minst bezochte deel.
De foto's van de vorige dag spreken voor zich. Daarna, hadden we zoiets van, weer een avond met 'fast food' in Vernal is genoeg. Laat ons eens ons Motelletje in Moab bellen...

Tja de rest weten jullie al, of niet.... want de route naar Moab was waaaaaanzinnig mooi! (we kwamen meestal van het oosten, zuiden of het westen, maar nu van het noorden).
En met een soundtrack van Sigor Ross, Eddie Vedder en Duffy (wow!), was het een waanzinnige rit.
Halverwege zijn we even gestopt om een biertje te drinken en vooral omdat Arny zijn gitaar wilde laten echoen tegen de canyon muren....

Vernal - dinosaur & fantasy

Vandaag hard gewerkt.... de foto`s spreken voor zich! Maar het was soms een beetje op het randje. Toen we bij Fantasy Canyon aankwamen op het eind van de dag, kwam er ineens een heftige storm op ons af. Bliksem enz.... en daarna een echte zand storm. Niet fijn aangzien we in de middle of nowhere zaten....

Provo - Vernal

De rit van Provo naar Vernal was weer eens een beauty. Eerst door een prachtig alpine landschap. Met plotseling een van de mooiste watervallen van Utah net naast de highway. Daarna ging het snel bergafwaarts (niet negatief bedoeld), de woestijn weer in. Het bleek echter maar weer eens dat het met de USA na 8 Bush niet echt goed gaat. Veel dorpjes waren bijna verlaten en sommige wegen waren behoorlijk slecht onderhouden.

Maar als toerist laat je je daar natuurlijk niet door weerhouden. Onze B&B in Vernal was van alle comfort voorzien. Onderstaande foto is een deel van de suite die we kregen (voor het zelfde geld als een normale kamer).


Tot voor enkele jaren was het de Landmark Baptist Church. Dit kerkje heeft men prachtig gerestaureerd en er een Bed and Breakfast van gemaakt. En het mooiste was natuurlijk het onderstaande:

Even een trapje af en daar zat je dan in een heerlijk grote yakuzi!

tja... die hoorde echter bij de suite naast die van ons!

MTV here I come!

Mijn eerste poging tot... maar meer later. De foto's in de clip zijn van deze trip... passen niet bij de titel en de omgeving waar ik gepingeld heb. Gewoon denken dat ik de tegenstelling tussen het hectische van een grote stad en een kabbelend riviertje heb willen uitbeelden! De uitleg is net zo geimproviseerd als het deuntje!

Zion - Provo

Vanochtend bij ochtendgloren weer heerlijk ontbeten bij The Mean Bean, ons favoriete broodjeszaak in Springdale. Tijdens het ontbijt nogmaals de route bekeken, want we hadden een flinke autorit voor de boeg van zo'n 5 uur. We wilden eerst via de Kolob Terace Road rijden, een prachtige rit door canyons en over bergpassen. Maar we hadden een deel daarvan gisteren al gereden en het bleek toch behoorlijk tijdsintensief. Dus toch maar de saaie highway naar Provo genomen. Na een uurtje gestopt bij Cedarcity alwaar we weer eens een gigantische Wall Mart ingedoken zijn. Wat een idioot verschijnsel is dat toch. Een gigantische supermarkt waar je echt alles kunt krijgen van Levis jeans tot jachtgeweren en van bier tot exclusieve Italiaanse salamies. En alles voor bodemprijzen. De auto (een gigantische Jeep Commander was al behoorlijk vol, maar nu kan er amper nog een sixpack bier bij... Oh, voor ik het vergeet, we hebben vandaag onze eerste Amerikaanse speedticket (bon) gehad. Even niet op de snelheid gelet en ja hoor we reden zowaar 100 door de bebouwde kom. Nou, ja, bebouwd... een verlater boerderijtje en een paardenstal. De statetrooper had meelij met ons en heeft ons de laagste boete gegeven die je voor een snelheidsovertreding kunt krijgen! Toch nog 80 dollar...

Aangezien we niet naar de Mormonenhoofdstad van Utah wilden, hadden we voor de vakantie al besloten om in Provo te overnachten, een klein universiteitstadje net vóór Salt Lake City. Het bleek een goede keus, want veel jonge mensen betekend altijd veel goede en goedkope restaurants. Heerlijk gegeten bij een Mexicaan om de hoek. En ook leuk gewinkeld (heel goedkoop, want die bon drukte toch wel op het dagbudget).
Morgen weer een flinke rit, nu over de Utaanse (?) alpen, via Sundance naar Vernal. Waar we 3 dagen blijven om wat National Parks te bezoeken. Zo hoog in het noorden van deze staat zijn we nog niet geweest. Maar het weer zou net zo warm zijn als hier, dus hoog in de dertig graden!

Zion

Heerlijk hotelletje wat Arny gevonden had. Ziet er alleen erg duur uit en omdat ze pas ongeveer vandaag of vorig weekend mochten openen, hebben we een heel goedkope Suite!!!!!


Een fantastisch stukje slotcanyon stond vandaag op het programma. Het was ons immers gelukt om deze vergunning eindelijk eens te bemachtigen. Maar wel de zwaarste hike van de hele trip (volgens ons) en het ging ook nog eens hele steile canyon in. Je kon zo'n 200 tot 400 meter de afgrond in donderen. En toen we bij een obstakel kwamen waar Arny echt niet meer verder kon met zijn zware fotorugzak, hebben we naar veel gevloek toch maar weer rechtsomkeert gemaakt... tja hoogtevrees bij Arny, en watervrees bij Caro... En dan al zo vaak naar de USA voor adventure trips!

En we waren al halverwege.... toch terug en die klim naar boven was niet mals! Meteen doorgereden naar de Narrows. Hier is Arny de vorige keer wel flink doorgestapt maar Caro achtergebleven. Het water was dit jaar zeer laag en daarom ook behoorlijk druk in deze canyon.

16 oktobseptember - Vegas naar Zion

Vroeg op gegestaan, maar natuurlijk gingen de winkels weer eens laat open. Arny wilden perse nog naar wat gitaarwinkels en natuurlijk stonden er ook wat boekenzaken en cd-winkels op het lijstje.
Vele Euro’s lichter en moe vertrokken we uit Vegas richting Zion.
Alwaar ons een onaangename verassing wachtte. Het geboekte hotel was de reserveringen kwijt en de hele stad zat vol met toeristen. Na flink gezanik te hebben, konden toch één overnachting blijven. Voor morgen moesten we maar iets anders zoeken.
Makkelijk gezegd, wat alles zat helemaal vol. Caro heeft de al geboekte overnachting toch maar bevestigd, voor het dubbele tarief, terwijl Arny in weer in de Jeep kroop op zoek naar een slaapplaats voor morgen.

15 september - Las Vegas

Het eerste deel van de vlucht ging redelijk voorspoedig. Welliswaar hadden we met flinke tegenwind te kampen en landden we ca een half uur later op Chigago. Maar aldaar aangekomen bleek de verbindingsvlucht naar Las Vegas weer eens vertraging te hebben. Geen nood, op het vliegveld hebben ze voldoende kleine café’tjes met lekker bier. Dus die tijd kregen we ook wel om.

Toen we in Vegas arriveerden was het al behoorlijk laat. Tijd om te winkelen hadden we dan ook niet. Snel een vette hap bij de Taco Bell naar binnen gewerkt en toen naar bed. De volgende dag hadden we immers genoeg te doen.

Here we go again!

Nog een weekje en dan zitten we weer in het vliegtuig naar Las Vegas. De 8e keer alweer dat we de grote plas over vliegen.
In het afgelopen half jaar hebben we ontzettend geluk gehad met het verkrijgen van de benodigde vergunningen (permits). We hebben ze dit jaar allemaal via het internet gekregen! Dus geen vervelende ochtenden in krappe parkservicekantoortjes waar we met 40 tot 100 anderen aan een loterij moeten meedoen...

Hopelijk gaat de rest van de trip ook zo voorspoedig...